کاربرد ورق استیل در تولید درب

کاربرد ورق استیل در تولید درب

• بازدید:157
• کامنت:0
• چهار شنبه, 09 خرداد 1403

مقدمه:

در ساخت بسیاری از دروازه هایو گیت های ورودی از ورق استیل استفاده شده است. به عنوان مثالدروازهhe Gateway Arch یک بنای تاریخی به ارتفاع 630 فوت (192 متر) در سنت لوئیس، میسوری، ایالات متحده است. این بنا پوشیده از ورق استیل و ساخته شده به شکل طاق وزنی است که این بنا بلندترین طاق جهان و بلندترین ساختمان در دسترس میسوری است. برخی منابع آن را بلندترین بنای ساخته شده بشر در نیمکره غربی می دانند. این طاق که به عنوان یادبودی برای گسترش ایالات متحده به سمت غرب ساخته شده است و رسماً به مردم آمریکا اختصاص داده شده است. این طاق که معمولاً به عنوان «دروازه غرب» شناخته می‌شود، یک نقطه عطف تاریخی ملی در پارک ملی گیت‌وی آرک است و تبدیل به یک نماد بین المللی شناخته شده سنت لوئیس و همچنین یک مقصد توریستی محبوب شده است.
این طاق توسط معمار فنلاندی-آمریکایی Eero Saarinen در سال 1947 طراحی شد و ساخت و ساز در 12 فوریه 1963 آغاز شد و در 28 اکتبر 1965 با هزینه کلی 13 میلیون دلار تکمیل گردید. این هزینه معادل 86.5 میلیون دلار در سال 2018 است. این بنای تاریخی در 10 ژوئن 1967 به روی عموم باز شد. این مکان در سال 1764 محل تأسیس سنت لوئیس در ساحل غربی رودخانه می سی سی پی واقع شده است.

پیشینه تاریخی:

کاربرد ورق استیل در ساخت اولین دروازه:

در اواخر سال 1933، رهبر مدنی، لوتر الی اسمیت، که از پارک ملی تاریخی جورج راجرز کلارک در وینسنس، ایندیانا به سنت لوئیس بازگشت، منطقه کنار رودخانه سنت لوئیس را دید و تصور کرد که ساختن یک بنای یادبود در آنجا هم باعث احیای رودخانه و هم تحریک اقتصاد مردم می‌شود. او ایده خود را به شهردار برنارد دیکمن ابلاغ کرد، که در 15 دسامبر 1933، آن را در جلسه ای با رهبران شهر مطرح نمودند. آنها این پیشنهاد را تأیید کردند و انجمن غیرانتفاعی یادبود توسعه ملی جفرسون (JNEMA-تلفظ "جنی می")تشکیل شد. اسمیت به عنوان رئیس و دیکمن به عنوان نایب رئیس منصوب شدند. هدف ایجاد انجمن شامل موارد زیر بود:
یک یادبود عمومی مناسب و دائمی برای مردانی که گسترش سرزمینی غرب ایالات متحده را ممکن ساختند، به ویژه رئیس جمهور جفرسون، دستیارانش لیوینگستون و مونرو، کاشفان بزرگ، لوئیس و کلارک، و شکارچیان سرسخت، تله گذاران، مرزنشینان و پیشگامانی که به گسترش و توسعه سرزمینی این ایالات متحده کمک کرد و از این طریق تاریخ توسعه خود و نسل های آینده را در معرض دید عموم مردم قرار داد و با دستاوردهای میهن پرستانه این سازندگان بزرگ کشور آشنا شد.

بسیاری از مردم محلی کاهش بودجه عمومی را برای این هدف تایید نکردند. SaLees دختر اسمیت گفت که وقتی "مردم به او می گفتند ما به چیزهای عملی بیشتری نیاز داریم"، او پاسخ می داد که "چیزهای معنوی" به همان اندازه مهم هستند.
انجمن انتظار داشت که 30 میلیون دلار برای ساخت چنین بنای تاریخی مورد نیاز باشد (حدود 508 میلیون دلار در سال 2021). این سازمان از دولت فدرال خواست تا سه چهارم این صورتحساب (22.5 میلیون دلار) را بپردازد.
پیشنهاد بازسازی حاشیه رودخانه بدیع نبود، زیرا پروژه های قبلی تلاش شده بود اما محبوبیت نداشت. ایده یادبود جفرسون در میان آشفتگی اقتصادی رکود بزرگ پدیدار شد و نوید مشاغل جدید را داد. انتظار می رفت این پروژه برای 3 تا 4 سال 5000 شغل ایجاد کند. اعضای کمیته شروع به افزایش آگاهی عمومی با سازماندهی جمع آوری کمک های مالی و نوشتن جزوه ها کردند. آنها همچنین کنگره را با برنامه ریزی بودجه و تهیه لوایح، علاوه بر تحقیق در مورد مالکیت زمینی که انتخاب کرده بودند، "به طول تقریبی نیم مایل از خیابان سوم شرقی تا راه آهن مرتفع کنونی" درگیر کردند. در ژانویه 1934، سناتور بنت چمپ کلارک و نماینده جان کوکران لایحه ای را به کنگره ارائه کردند که در آن 30 میلیون دلار برای این بنای یادبود طلب می شد، اما این لایحه به دلیل مقدار زیادی پول درخواست شده، مورد حمایت قرار نگرفت. در مارس همان سال، قطعنامه‌های مشترکی پیشنهاد ایجاد یک کمیسیون فدرال برای توسعه بنای یادبود را داد. اگرچه هدف این پیشنهاد فقط مجوز بود، این لایحه با مخالفت روبرو شد زیرا مردم مشکوک بودند که JNEMA بعداً به دنبال تخصیص خواهد بود. در 28 مارس لایحه سنا گزارش شد و در 5 آوریل به کمیته کتابخانه مجلس تحویل داده شد که بعداً در مورد لوایح گزارش مثبت داد. در 8 ژوئن، هر دو لایحه سنا و مجلس نمایندگان تصویب شد. در 15 ژوئن، رئیس جمهور فرانکلین دی روزولت لایحه قانونی را امضا کرد و کمیسیون یادبود گسترش قلمرو ایالات متحده را تأسیس کرد. این کمیسیون متشکل از 15 عضو بود که توسط روزولت، مجلس نمایندگان، سنا و JNEMA انتخاب شدند. اولین بار در 19 دسامبر در سنت لوئیس تشکیل شد، جایی که اعضا پروژه و مکان برنامه ریزی شده آن را بررسی کردند.

گردآورنده: سید رحیم کیاحسینی